مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۰

تا عشق مرا فاش نمی‌دانستی

با من ره پرخاش نمی‌دانستی

در عاشقی خویش مرا شهره شهر

دانستی ای کاش نمی‌دانستی