مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۴

ای شمع که سوز جسم کاه من و تو

بر آتش دل بود گواه من و تو

خاموش که از شعله آه من و تو

روشن نشود روز سیاه من و تو