مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۳

چون دل نهد از بیم هلاک من و تو

بر الفت تن روان پاک من و تو

فرداست که قالب دگر ساخته‌اند

از آتش و آب و باد و خاک من و تو