مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۰

شوخی که رهم در طلبش گمگشته

بیگانه ز من ز طعن مردم گشته

فریاد که بیشتر ستم میکندش

آنرا که سزاوار ترحم گشته