مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۶

بود از لیلی بسکه جگر خون مجنون

چون لیلی و هم لیلی ازو چون مجنون

تا صبح قیامت رسد از تربتشان

لیلی لیلی بگوش مجنون مجنون