مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۱

هر شب ز غم تو سیمتن می‌گریم

تنها به میان انجمن می‌گریم

یاران زده حلقه از نشاط و تا صبح

چون شمع در آن میانه من می‌گریم