مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۹

پیدا چو گهر ز قطره آب شدیم

وانگاه نهان چون در نایاب شدیم

بودیم بخواب در شبستان عدم

بیدار شدیم و باز در خواب شدیم