مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۸

با فقر ز دنیا نه عبث ساخته‌ایم

وز کشور دولتش برون تاخته‌ایم

کین سنگ غلط کرده ز گوهر در خاک

برداشته‌ایم و باز انداخته‌ایم