مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۶

کو مرغ باین بی‌پروبالی که منم

کس نیست باین شکسته حالی که منم

ای گل بودت بلبل نالان بسیار

اما نه باین ضعیف نالی که منم