مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۲

از ناله مرغ بی‌پروبال دلم

احوال من آشفته چو احوال دلم

نالد دل من چنانکه غیر از دل تو

سوزد دل هر که هست بر حال دلم