مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۵

در کوی غمت که فتنه بارد صد رنگ

تنها نه تر است دامن ناله بچنگ

در هر بن خار هست و در هر سر سنگ

نالان چو جرس تنگدلی از دل تنگ