مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۶

آن در مسجد که جسته‌ام حق ز نماز

وین گوشه‌نشین که گشته‌ام محرم راز

اینها همه دام و مکر و تزویر بود

جز می مخور و بغیر معشوق مباز