مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۸

آنم که بود محال در دیر وجود

وز جام و سبو دمی توانم آسود

می خورده‌ام و میخورم و خواهم خورد

تا بوده و تا هستم و تا خواهم بود