مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۴

شاهان جهان که از صدای کوسند

مست و گه رحلت همه تن افسوسند

با دست تهی روند آخر هرچند

کیخسرو و کیقباد و کیکاووسند