مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۷

افغان که نه عمر جاودان خواهد ماند

فریاد که نه جسم و نه جان خواهد ماند

در کنج لحد از تن فرسوده ما

فرداست که مشتی استخوان خواهد ماند