مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۶

شد صبح که هرکس پی کاری گیرد

یا آنکه بدوستی قراری گیرد

خوشوقت کسی بود که از خانه برون

آید سر راه انتظاری گیرد