مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۰

غم بیحد و درد بیشمار و من فرد

یارب چکنم که صبر نتوانم کرد

یا درد باندازه طاقت بفرست

یا حوصله‌ای بده باندازه درد