مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۹

مشتاق که نقد دل نهانی بتو داد

جان را آخر ز ناتوانی بتو داد

گفتی دو سه روز شد فلان پیدا نیست

قربان سر تو زندگانی بتو داد