مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

باغیست محبت که شجرهاش خوش است

نخلیست مودت که ثمرهاش خوشست

جان پرورد آنچه غیر گوید از یار

دلاله خوش ار نیست خبرهاش خوشست