مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

زاهد که بپاک دامنیها ثمر است

اور را ز بتان چشم بچیز دگر است

این طرفه که من با همه بدنامیها

از کیسه خویش دامنم پاکتر است