صد دریغ از میرسیداحمد عالیجناب
کامد او را شیشه هستی ز گردون بر زمین
چون برآمد زین گلستان و به رنگ بوی گل
شد به فردوس از نسیم لطف ربالعالمین
گفت مشتاق از پی تاریخ فوت او که گشت
سید عالیجنابی داخل خلد برین