میرزاده عشقی » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱ - چشمت کور!

خیال خواجگیت بود، بر تمام جهان

شدی ز خانه خود هم جواب، چشمت کور!

جزای نیت زشت تو هست، این که چنین:

ز هر کنار شوی طرد باب، چشمت کور!

شدی ز خوی بد و فعل زشت و نیت شوم

در آتش ستم خود کباب، چشمت کور!