مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۷

ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال

شایسته چو روحی و پسندید چو مال

آزرده مشو اگر دلت بگرفته است

شک نیست که خورشید بگیرد هر سال