مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۰۹

خون کرد دلم را چو دل لاله فراق

بر من بگماشت گریه و ناله فراق

بعد از عمری چو یار دیدار نمود

یک ساعته وصل بود و یکساله فراق