مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۰۷

از آتش دل شدم شب افروز چو شمع

گشتم ز غم تو خویشتن سوز چو شمع

روزم نه قرارست و شبم نه خور و خواب

می میرم و می زیم شب و روز چو شمع