مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۰۰

ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش

هنگام فریب عشوه و ناز تو خوش

چون عارض گل روی دل افروز تو خوب

چون نغمه بلبل دم و آواز تو خوش