مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۹۸

دلخسته ام از شنیدن احوالش

کآورد چو نال آن شکرین لب نالش

چون بینم سرو قامتش بر بستر

یا لاله رخش زرد شده بر بالش