مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۸۸

جانا شکری زان لب شیرینم بس

فریاد دل ضعیف مسکینم رس

گفته ست طبیب به علاج است ترا

من به ز تو در جهان نمی بینم کس