مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۴

تا کی بود این فریب و مکر ای بد ساز

تا چند بود این غم و هجران دراز

از من همه صبر و صبر و پندار و امید

وز تو همه وعده وعده عشوه و ناز