مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴۸

تا جان دارم دلم به کویت پوید

تا دل باشد به آرزویت جوید

وآنگه که شوم خاک ز خوناب دلم

هر گل که دمد به رنگ رویت روید