مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۷

چون یاد ز یار دلکشم می آید

سوزی به دل پرآتشم می آید

می خندم و خنده ام نمی آید خوش

می گریم و از گریه خوشم می آید