مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۴

ای دل هوست به گفتگو ننشیند

وین لابه گری در دل او ننشیند

وی دیده مریز اشک که این آتش عشق

هرگز به چنین آب فروننشیند