مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۸

در دیده به جز اشک به دامن بنماند

یک جو زمن سوخته خرمن بنماند

بر من منهید تهمت عیش و نشاط

اکنون که نشاط عشق در من بنماند