مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۷

نه ابر به چشم اشکبارم ماند

نه رعد به ناله های زارم ماند

در کار خود و جهانیان می نگرم

هم کار من خسته به کارم ماند