مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۲

در جعبه روزگار یک تیر نماند

کاندر دل من به کینه تا پر ننشاند

یک آیت غم بر ورق گردون نیست

کاین دل به نظر ز بام تا شام نخواند