مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۷

پستم کردی به محنت ای چرخ بلند

تا چند به بند و حبسم آخر تا چند

شیرین طبعم ولی نباشم نی قند

کز بند به تنگ افتم و از تنگ به بند