مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۴

بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند

روی گل و پای سرو بوسم یکچند

گل چون تو برنجد و بگرداند روی

از جا برود سرو و ببرد پیوند