مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۱

بر تو به جوانی دلم من مفتون شد

عمری دیدی که بی تو حالم چون شد

وامروز به پیرانه سرم دل خون شد

کز عشق تو صبرم کم و مهر افزون شد