مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۸

کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد

کو تن که از او به خاک پیوسته نشد

کو مرغ دلی کز پی کامی نپرید

کافتاده به دامی ز بلا بسته نشد