مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۴

آن روز که آوازه محشر خیزد

از چشم و دلم صورت دلبر خیزد

از خانه چشمم گل رویش روید

وز خاک دلم سر و قدش برخیزد