مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۷

گر سرو قد خوشت به بر در گیرد

آنهم رسدش که ناز از سر گیرد

ور گل ز رخت بوی به گلزار برد

بر یاد رخ تو لاله ساغر گیرد