مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۵

تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد

وز عمر عزیز بی تو برنتوان خورد

چون نیست امید وصل انصاف بده

در هجر تو بیش ازین جگر نتوان خورد