مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱۰

از وصل رخت هر که نشانی دارد

از من به خطا در تو گمانی دارد

در شهر ز افسانه ما خالی نیست

هرکس که زبانی و دهانی دارد