مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۵

هرگز نکنی میل و دلت نگذارد

کاندر عمری دمی دلت یاد آرد

زان یار که در دل شب تیره تو را

می آرد یاد و خون دل می بارد