مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۰

نه پایم ازین پس ره کویت سپرد

نه بر دل تنگم آرزویت گذرد

چون دیده باز چشم من دوخته باد

گر دیده من باز به رویت نگرد