مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۹

ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد

حیف است بر آن زبان که نام تو برد

نقصی ست بر آن خاک که بر وی گذری

عیب است بر آن باد که بر تو گذرد