مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۲

از بس که ز گریه نامه تر می‌گردد

هر حرف به خون دیده بر می‌گردد

بیچاره قلم نیز چو من در غم تو

می‌گرید و از غصه به سر می‌گردد