مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۹

وقتی که چمن به کام بلبل گردد

مه عاشق تاب زلف سنبل گردد

بخرام چو سرو و بر سر خاک رهی

تا خاک من از عکس رخت گل گردد