مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۴

هر دل که در آن زلف چو شستت افتد

در دام بلای چشم مستت افتد

سهل است ز دست تو بجستن لیکن

چون من دگری کجا به دستت افتد