مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۲

گردون که لطف در تن پاک تو نهاد

دل را ز چه روی در ملاک تو نهاد

بر سنگ زنم سر از جفاهای فلک

تا سنگ چرا بر سر خاک تو نهاد